Θάνος Μικρούτσικος

Εφτά. Σε παίρνει αριστερά, μην το ζορίζεις.
Μάτσο χωράνε σε μια κούφιαν απαλάμη.
Θυμίζεις κάμαρες κλειστές, στεριά μυρίζεις.
Ο πιο μικρός αχολογάει μ' ένα καλάμι.

Γυαλίζει ο Σήμ της μηχανής τα δυο ποδάρια.
Ο Ρέκ λαδώνει στην ανάγκη το τιμόνι.
Μ' ένα φτερό ξορκίζει ο Γκόμπυ τη μαλάρια
κι' ο στραβοκάνης ο Χαράμ πίττες ζυμώνει.

Απ' το ποδόσταμο πηδάν ως τη γαλέτα.
--- Μπορώ ποτέ να σου χαλάσω το χατήρι ;
Κόρη ξανθή και γαλανή που όλο εμελέτα
ποιός ρήγα γιός θε να την πιεί σ' ένα ποτήρι ;

Ραμάν αλλήθωρε, τρελέ, που λύνεις μάγια,
κατάφερε το σταυρωτό του Νότου αστέρι
σωρός να πέσει, να σκορπίσει στα σπιράγια,
και πες του κάτω από ένα δέντρο να με φέρει.

Ο Τότ, του λείπει το ένα χέρι μα όλο γνέθει,
τούτο το απίθανο σινάφι να βρακώσει.
Εσθήρ, ποιά βιβλική σκορπάς περνώντας μέθη ;
Ρούθ, δε μιλάς ; Γιατί τρεκλίζουμε οι διακόσιοι ;

Κουφός ο Σάλαχ, το κατάστρωμα σαρώνει.
Μ' ένα ξυστρί καθάρισέ με απ' τη μοράβια.
Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει.
- Γιέ μου, που πας ;
- Μάνα, θα πάω στα καράβια.

Κι' έτσι μαζί με τους εφτά κατηφοράμε.
Με τη βροχή, με τον καιρό που μας ορίζει.
Τα μάτια σου ζούνε μια θάλασσα, θυμάμαι ...
Ο πιο στερνός μ' έναν αυλό με νανουρίζει.

See also:
JustSomeLyrics
57
57.100
1996 Violent Pacification Lyrics
1996 Richard Hung Himself Lyrics