จะเหนื่อยจะท้อ ลูกชายของพ่อก็พอยิ้มได้
เหงื่อที่เสียไป แลกกับรายได้จากการขายแรง
หนีไกลบ้านมา เข้าเมืองทุกคราหน้าแล้ง
ลูกน้องนั้นคือตำแหน่ง ที่เจ้านายเรียกลูกชายพ่อ
เงินก้อนน้อย ๆ ที่ลูกทยอยส่งถึงทางบ้าน
คงซ่อมแซมฝันที่พ่อแม่นั้นอดใจเฝ้ารอ
บ้านเสาไม้ยูคามุงหญ้าหลังเก่ามอซอ
น้องสาวอยากเข้าเรียนต่อเชื่อเถิดพ่อลูกพอรับไหว

* ยังจำฝังใจเสื้อที่พ่อใส่ทำนา
ไม่เคยเจอผงซักผ้าเครื่องแบบมีราเปื้อนไหล่
ส่งยิ้มให้ลูกแม้ยามที่เหงื่อท่วมกาย
มรดกคนมีน้ำใจซึมซับอยู่ในใจลูกทุกเมื่อ

นับจากวันนี้ขอทำหน้าที่แทนคุณรักพ่อ
สิ่งที่ลูกขอคือให้แม่พ่อใช้วันที่เหลือ
พากายพักผ่อนทุกภาระให้ลูกจุนเจือ
ถึงกายลูกยังเปื้อนเหงื่อ
แต่ในใจก็ยังเปื้อนยิ้ม
(ซ้ำ *)

See also:
JustSomeLyrics
84
84.105
Fecal Matter Class of '86 Lyrics
Chin ชิน ยอมตั้งแต่หน้าประตู Lyrics