Fons Jansen Mensen en stemmen Lyrics

Ja, ik dacht, als de tienerzangeressen op de festivals liefdesliedjes gaanzingen, wil ik het ook proberen. De zogenaamde wegwerpartiesten.
"En Sonja vind jij het niet leuk dat er van jou een L.P. is gemaakt?"
"O meneer fetasties."
"En met welke song heb jij het zover gebracht?"
"Met all you need is bluf, meneer."
"En ben je niet bang dat er geen hond naar die plaat zal luisteren?"
"Nee, meneer, want het is His Masters Voice."

Zo'n beetje hesige stem, ik weet zelf niet waarom. Dat is nog heel subtiel dames en heren. Ieder beroep heeft zijn eigen stem.
Een pianostemmer moet anders praten dan een dokter. En een wielrenner praat weer anders. Een wielrenner praat zo: "Nougisterelagewedusinde
etappenaarperpienjanlagewedusaankop endanhopewemorge
innetalgemeenklassemententeengoedebeurtemake
ennasweblijvetreenekomtallesdikvoorelkaar."
Je zou schrikken als een wielrenner anders ging praten. "Ja inderded, we hebben vandaag verrukkelijk gefietst!" Die man kan niet fietsen, dat kun je zo h___n!

Neem een ander beroep: een generaal. Een generaal moet kortaf spreken: "Mannen. Zo direct gaan we in de aanval." Dat moet zo. Stel je voor, een generaal die het anders doet: "Noo jongeleu azde veeand kom izzut eutkeeken jeblazen, he?"

Stemmen h___n bij beroepen. Stel voor, u houdt een wildvreemde meneer aan op straat en u vraagt: Wat is uw beroep? En die man die antwoordt: "Jonge, ik hep nou weer een boantje, je lag je egge rot, ik sit hier aan de
universitet, as professor in de sterrenkunde." Dat kan niet. Zover zijn we nog niet.

Ander beroep. Een vakbondsleider. Een vakbonsbons. Een vakbonsbons moet de leden van zijn vakbond manhaftig toespreken en hen duidelijk maken waarom er weer niet gestaakt kan worden: "Mannen. Aangezien de gehele stakingskas. Van onze vakbond. Belegd is. In aandelen. Van deze fabriek. Is het niet verstandig. Hier. Een staking. Te beginnen." Stel voor dat-ie het anders ging doen, zo van:" He nee, arbeiders, doe niet eng, toe nou." Aardige man, maar geen vakbondsleider.

Stemmen h___n bij beroepen. Als u aan het winkelen bent in de Bijenkorf verwacht u van de omroepster een bepaalde stem: "Meneer Meyer, vierentwintig-twaalf.", "Meneer van Mierlo, D-zesenzestig.", "Kinderen van Dalen, oma afhalen bij de klantenservice." Ja, waarom mag een oma nooit zoekraken? Dat vind ik eigenlijk zo'n onzin. Als een oma en een kind elkaar kwijtraken zeggen ze altijd: het kind is weggelopen. Maar dat is helemaal niet zeker.

Nou ja, ik heb het allemaal van h___n zeggen, want ik kom nooit in de Bijenkorf. Ik blijf het een rare zaak vinden, met die gekke spreuk op de gevel: "De Bijenkorf heeft 't." Ik heb het ook wel es, maar dat zet ik liever niet op de gevel.

Weet u waar ook zo mooi wordt omgeroepen? Op Schiphol. Maar daar doen ze het heel anders. Op Schiphol gaat het zo: (echo-effect) "Passengers for London exit twenty two as soon as possible." Dat moet zo. Anders reageert er niemand. Nee, dat heeft het TNO helemaal uitgevlooid. Die hebben iemand laten omroepen: "Persoon die nonna Londn motn, asdesodemieter naar uutgang tswee en tswintig." Niemand reageerde. Ik had het ook niet gedaan. Ik had gedacht: een chartervlucht van de Boerenpartij.

Op de radio hoor je ook van die mooie stemmen. Neem de hoorspel-acteur. Die moet op een bepaald toontje praten. Ja, stel je voor dat ze in een hoorspel gewoon gingen praten. Dan zou je zeggen: dat is geen hoorspel, dat is echt.

Nou, als ze op de radio helemaal geen raad meer met ons weten, dan komt er weer zo'n actualiteitenrubriek. We hebben nu 90 nieuwsuitzendingen per dag geloof ik, maar ja, je weet toch maar nooit wat er in de tussentijd nog kan gebeuren nietwaar, en daarom gaan ze na het nieuws al die mensen nog eens opbellen ook. Dan krijg je het nieuws weer een keer, maar nou door de telefoon.
"Manipoer, uw correspondent Jan Klaassen. De toestand is hier zeer buitengewoon verward."
(Ja, anders wordt-ie teruggeroepen, dus hij zorgt wel dat de toestand verward blijft.)
"Extremisten hebben allerlei vernielingen aangericht. In de haven is een rubberboot opgeblazen. Op het vliegveld is een vliegtuig de lucht in gevlogen. En in een broodjeszaak is de staat van beleg afgekondigd."

O, dat hoor je ook wel eens op de radio: familiegroeten aan zeevarenden en emigranten. Hele studio vol familieleden, schatten van mensen, maar doodzenuwachtig.
De enige die niet zenuwachtig is, is de omroeper en die mag altijd beginnen. "En dan staan we hier weer met een groepje familieleden en de eerste groet is bestemd voor de familie Schouten in Montreal. Hier spreekt uw vader."
"Mot ik hier prate?" (hoest ferm in de microfoon)
"Beste Jan en Miep. Dit is de stem van je vader. Met ons is alles prima. Henk is gezakt, Ria is ontslagen, tante Marie leg in het ziekenhuis, verder alles goed, je vader."
"En dan spreekt hier ook nog uw tante Jo."
"Niet gedacht, he, de stem van tante Jo ook nog te zullen h___n? Ook nog te zullen h___n. Jongen hoe gaat het met jou. Gezondheid. Jongen hoe gaat het met jouw gezondheid? Met die van mij gaat het goed. En dat is het voornaamste. En nu over oom Karel. Oom Karel is niet meer. Ziek. Wij hopen van jou hetzelfde. Jongen, gedraag je als een man. Ik doe het ook. Alie was een schattig bruidje. Ze had zich helemaal van kant gemaakt. Nou jongen mijn tijd is om. Ik maak het niet lang meer. Nu maak ik er een eind aan."