สองคนคู่ควรว่าด้วยความเหมาะสม สังคมว่าดี
สองคนมั่งมีเกิดในชนชั้น เหมือนกันเท่าเทียม
เดินคู่กันในวันนั้นวันฤกษ์ดี มุ่งตรงไปที่ว่าการ
เซ็นชื่อกันด้วยรอยยิ้มชื่นบาน ก่อนงานวิวาห์

ใครจะรู้ว่ามีความรักหรือเปล่า เธอกับเขาเข้าประตูวิวาห์
ใครจะรู้ว่าอะไรสำคัญกว่า เธอไม่รักกันจริง

แล้วพอไม่นานก็เกิดการหักหลัง เริ่มชังเริ่มกลัว
สองคนรู้ตัวว่าอดทนไม่ไหว ต้องไปที่ว่าการ
เซ็นชื่อไปวันสุดท้ายที่ครองคู่ รู้ว่าสิ้นกันซะที
เพียงอย่างเดียวที่ยังคงต้องมี เด็กคนนี้ลูกใคร

* เจ้าเด็กน้อยไม่เคยขอว่าต้องเกิด กำเนิดเขาขึ้นมา
เกิดมาแล้วได้มาเจอแค่ใบหย่า โถ..ไม่น่าให้เกิด

(ซ้ำ *)

See also:
JustSomeLyrics
105
105.90
Let Go-Anything But Ordinary Lyrics
游鴻明 12.十三樓的新鞋 Lyrics